Lektorzy

Wspólnota lektorów w naszej parafii:

  1. Kamil B.
  2. Natalia K.
  3. Natalia U.
  4. Weronika A.
  5. Karolina Ł.
  6. Aleksandra O.
  7. Tomasz T.
  8. Jakub J.

 

Spotkania grupy w każdy pierwszy piątek miesiąca!

Historia

Pierwsze informacje o zinstytuowanym lektoracie pochodzą z pierwszych wieków chrześcijaństwa. Już w 251 roku papież Korneliusz wymienia istniejące w Kościele Rzymskim grupy duchownych, wśród których są także lektorzy. Istnienie tego urzędu w starożytności potwierdzają Tertulian i św. Cyprian.

W pierwszych wiekach lektorat był stopniem wejściowym do stanu duchownego, od piątego stulecia wprowadzenie do duchowieństwa następowało z przyjęciem tonsury. Początkowo lektorzy zdobywali stosowną wiedzę oraz umiejętności przez praktykę, ale już w 527 roku hiszpański synod w Toledo polecił, żeby lektorów uczyć i wychowywać w domu biskupa. Z czasem zadanie kształcenia młodych duchownych przeszło na proboszczów, co dało początek szkołom parafialnym.

W Kościele  obrządku łacińskiego do roku 1972, był on drugim z czterech niższych święceń duchownych, udzielanym kandydatowi do kapłaństwa w czasie formacji seminaryjnej. Papież Paweł VI w dekrecie Ministeria Quedam z 15 sierpnia 1972 r. zniósł w Kościele łacińskim święcenia niższe oraz subdiakonat, ustanawiając jednocześnie posługi lektora i akolity, przewidziane dla świeckich.

Kurs lektorski

Kurs lektorski jest organizowany w Polsce przez duszpasterzy służby liturgicznej. Obejmuje wykłady z podstaw liturgiki, biblistyki i teologii, a także warsztaty z fonetyki. Kurs kończy się udzieleniem przez kapłana błogosławieństwa do pełnienia funkcji lektora, odczytanego z Agendy liturgicznej oraz wręczeniem księgi Pisma Świętego.

Funkcja w liturgii

Lektorem nazywamy ponadto każdego z wiernych, mężczyznę lub kobietę, który wykonuje podczas Mszy świętej funkcje przewidziane dla lektora. Nie wymaga się od nich używania szat liturgicznych.